Tom Damen, een 30-jarige man uit Liessel, heeft de erfelijke spierziekte van Duchenne. Ondanks de uitdagingen die deze ziekte met zich meebrengt, kiest Tom ervoor om het leven volgens het motto 'Pluk de dag' te benaderen. Hij realiseert zich dat hij in reservetijd leeft, maar blijft hoopvol en streeft ernaar om nog vele jaren van het leven te genieten.
De moed en levenslust van Tom Damen zijn een bron van inspiratie voor velen in zijn omgeving. Hij laat zien dat ondanks tegenslagen, geluk en vreugde te vinden zijn in de eenvoudige momenten van het leven. Tom's positieve instelling en zijn vermogen om dankbaar te zijn voor elke nieuwe dag, zijn kenmerkend voor zijn levenshouding.
Tom's verhaal toont de kracht van hoop en veerkracht. Hij weigert zich te laten definiëren door zijn ziekte en blijft streven naar waardevolle ervaringen en gelukkige herinneringen. Zijn woorden 'Ik leef in reservetijd, maar hoop nog wat jaren te mogen genieten' weerspiegelen zijn vastberadenheid om elke dag ten volle te benutten.